drętwi|eć

impf (drętwieję, drętwiał, drętwieli) vi 1. (tracić czucie) [ręce, nogi] to become a. go numb; [kark] to stiffen (up)

- drętwiał z zimna he was numb with cold

- ze zmęczenia drętwieją mi nogi my legs are numb with fatigue ⇒ zdrętwieć

2. (wskutek emocji) to be numb a. petrified (z czegoś with sth)

- widzowie drętwieli z przerażenia the audience was a. were paralyzed by fear

- drętwiał na myśl o karze he was petrified at the thought of being punished ⇒ zdrętwieć